ဓမၼပဒအ႒ကထာ ဒုတိယအုပ္တြင္ စာမ်က္ႏွာ ၄၅၅၊ ၀ဂ္ေပါင္း ၁၈၊ ၀တၳဳဇာတ္လမ္းေပါင္း ၂၁၁ ပုဒ္ပါရွိၿပီး မွတ္သားစရာမ်ား စံုလင္သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ အစဆံုး၀ဂ္ကို ပါပ(မေကာင္းမွဳ) နာမည္ေပးျခင္းျဖင္႔ စထားၿပီး ေနာက္ဆံုး၀ဂ္ကိုမူ ၿဗာဟၼဏနာမည္ (မေကာင္းမွဳကို ေမွ်ာပစ္သူ) ျဖင္႔ ညႊန္းဆို ျပသထားသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ၀ဂ္ေပါင္း တစ္ဆယ္႔ရွစ္ခုတြင္ တစ္ခ်ိဳ႔၀ဂ္မ်ားကို ၀တၳဳေပါင္း အနည္းဆံုးရွစ္ခု၊ အမ်ားဆံုးအေနျဖင္႔ တစ္ခ်ိဳ႔၀ဂ္မ်ားကို ဇာတ္လမ္းေလးဆယ္တို႔ျဖင္႔ ဖဲြ႔စည္းထား သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ဤသို႔ေတြ႔ရသျဖင္႔ ၀ဂ္တစ္ခုတြင္ ဇာတ္လမ္းပုဒ္ေရကို တစ္သမတ္တည္း မွတ္သားရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ တိတိက်က် ေလ႔လာေသာ္ ၀တၳဳဇာတ္လမ္း ရွစ္ပုဒ္ ပါေသာ၀ဂ္ သံုးခု (၂၄)၊ ကိုးပုဒ္ ပါေသာ၀ဂ္ ငါးခု (၄၅) ၊ ဆယ္ပုဒ္ ပါေသာ၀ဂ္ ႏွစ္ခု (၂၀)၊ တစ္ဆယ္႔တစ္ပုဒ္ ပါေသာ၀ဂ္ ႏွစ္ခု (၂၂)၊ တစ္ဆယ္႔ႏွစ္ပုဒ္ ပါေသာ၀ဂ္ ငါးခု (၆၀) ႏွင္႔ ဇာတ္လမ္းေလးဆယ္ပါ၀င္ေသာ၀ဂ္ တစ္ခု (၄၀)အားျဖင္႔ ၀တၳဳဇာတ္လမ္းေပါင္း ၂၁၁ပုဒ္ ရွိပါသည္။ ဇာတ္လမ္း တစ္ဆယ္႔ႏွစ္ပုဒ္ ပါ၀င္ေသာ ပါပ၀ဂ္တြင္ ဆယ္ပုဒ္မွာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး က်န္ေသာဇာတ္လမ္းႏွစ္ပုဒ္တြင္ တစ္ပုဒ္မွာ ေ၀ဠဳ၀န္ ေက်ာင္း ႏွင္႔ တစ္ပုဒ္မွာ နိေျဂာဓာရံုေက်ာင္းေတာ္တြင္ ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အထက္ပါ ေက်ာင္းေတာ္သံုးေက်ာင္း တည္ရွိေသာ ၿမိဳ႔၏ နာမည္မ်ားကို သာ၀တၳိ၊ ရာဇၿဂိဳဟ္ ႏွင္႔ ကပိလ ၀တၳဳဟု အစဥ္အတိုင္း မွတ္သားရပါမည္။ ဤပါပ၀ဂ္တြင္ ရဟန္း၊ ရွင္ဘုရင္၊ ပုဏၰား၊ သူၾကြယ္ႏွင္႔ မုဆိုးတို႔၏ အေၾကင္းမ်ားကို ေလ႔လာႏိုင္ပါသည္။ ဖြင္႔ဆိုျပစရာ တစ္ဆယ္႔ႏွစ္ဂါထာ ပါ၀င္ေသာ ၀တၳဳတစ္ဆယ္႔ႏွစ္ခုတြင္ ပါပဟူေသာ ပါဠိကို အၾကိမ္မ်ားစြာ ေတြ႔ရပါသည္။ ပါပ မပါေသာ ဂါထာတြင္ ႏွိဳင္းယွဥ္ခ်က္ကိုဆိုရာျဖစ္ေသာ ပုညဟူေသာ ပါဠိကို သံုးစဲြထား ပါသည္။
ကာယဒုစရိုက္စသည္႔ မေကာင္းမွဳကို ပါပ ဟုေခၚဆိုရသလို အကုသိုလ္စိတ္မ်ားကိုလည္း ပါပ ဟုပင္ေခၚဆိုရပါသည္။ ပါပစိတ္ကို တားျမစ္ရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါသည္ ။
No comments:
Post a Comment