ဓမၼပဒအ႒ကထာ

ဓမၼပဒအ႒ကထာ ဒုတိယအုပ္တြင္ စာမ်က္ႏွာ ၄၅၅၊ ၀ဂ္ေပါင္း ၁၈၊ ၀တၳဳဇာတ္လမ္းေပါင္း ၂၁၁ ပုဒ္ပါရွိၿပီး မွတ္သားစရာမ်ား စံုလင္သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ အစဆံုး၀ဂ္ကို ပါပ(မေကာင္းမွဳ) နာမည္ေပးျခင္းျဖင္႔ စထားၿပီး ေနာက္ဆံုး၀ဂ္ကိုမူ ၿဗာဟၼဏနာမည္ (မေကာင္းမွဳကို ေမွ်ာပစ္သူ) ျဖင္႔ ညႊန္းဆို ျပသထားသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ၀ဂ္ေပါင္း တစ္ဆယ္႔ရွစ္ခုတြင္ တစ္ခ်ိဳ႔၀ဂ္မ်ားကို ၀တၳဳေပါင္း အနည္းဆံုးရွစ္ခု၊ အမ်ားဆံုးအေနျဖင္႔ တစ္ခ်ိဳ႔၀ဂ္မ်ားကို ဇာတ္လမ္းေလးဆယ္တို႔ျဖင္႔ ဖဲြ႔စည္းထား သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ဤသို႔ေတြ႔ရသျဖင္႔ ၀ဂ္တစ္ခုတြင္ ဇာတ္လမ္းပုဒ္ေရကို တစ္သမတ္တည္း မွတ္သားရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ တိတိက်က် ေလ႔လာေသာ္ ၀တၳဳဇာတ္လမ္း ရွစ္ပုဒ္ ပါေသာ၀ဂ္ သံုးခု (၂၄)၊ ကိုးပုဒ္ ပါေသာ၀ဂ္ ငါးခု (၄၅) ၊ ဆယ္ပုဒ္ ပါေသာ၀ဂ္ ႏွစ္ခု (၂၀)၊ တစ္ဆယ္႔တစ္ပုဒ္ ပါေသာ၀ဂ္ ႏွစ္ခု (၂၂)၊ တစ္ဆယ္႔ႏွစ္ပုဒ္ ပါေသာ၀ဂ္ ငါးခု (၆၀) ႏွင္႔ ဇာတ္လမ္းေလးဆယ္ပါ၀င္ေသာ၀ဂ္ တစ္ခု (၄၀)အားျဖင္႔ ၀တၳဳဇာတ္လမ္းေပါင္း ၂၁၁ပုဒ္ ရွိပါသည္။ ဇာတ္လမ္း တစ္ဆယ္႔ႏွစ္ပုဒ္ ပါ၀င္ေသာ ပါပ၀ဂ္တြင္ ဆယ္ပုဒ္မွာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး က်န္ေသာဇာတ္လမ္းႏွစ္ပုဒ္တြင္ တစ္ပုဒ္မွာ ေ၀ဠဳ၀န္ ေက်ာင္း ႏွင္႔ တစ္ပုဒ္မွာ နိေျဂာဓာရံုေက်ာင္းေတာ္တြင္ ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အထက္ပါ ေက်ာင္းေတာ္သံုးေက်ာင္း တည္ရွိေသာ ၿမိဳ႔၏ နာမည္မ်ားကို သာ၀တၳိ၊ ရာဇၿဂိဳဟ္ ႏွင္႔ ကပိလ ၀တၳဳဟု အစဥ္အတိုင္း မွတ္သားရပါမည္။ ဤပါပ၀ဂ္တြင္ ရဟန္း၊ ရွင္ဘုရင္၊ ပုဏၰား၊ သူၾကြယ္ႏွင္႔ မုဆိုးတို႔၏ အေၾကင္းမ်ားကို ေလ႔လာႏိုင္ပါသည္။ ဖြင္႔ဆိုျပစရာ တစ္ဆယ္႔ႏွစ္ဂါထာ ပါ၀င္ေသာ ၀တၳဳတစ္ဆယ္႔ႏွစ္ခုတြင္ ပါပဟူေသာ ပါဠိကို အၾကိမ္မ်ားစြာ ေတြ႔ရပါသည္။ ပါပ မပါေသာ ဂါထာတြင္ ႏွိဳင္းယွဥ္ခ်က္ကိုဆိုရာျဖစ္ေသာ ပုညဟူေသာ ပါဠိကို သံုးစဲြထား ပါသည္။
ကာယဒုစရိုက္စသည္႔ မေကာင္းမွဳကို ပါပ ဟုေခၚဆိုရသလို အကုသိုလ္စိတ္မ်ားကိုလည္း ပါပ ဟုပင္ေခၚဆိုရပါသည္။ ပါပစိတ္ကို တားျမစ္ရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါသည္ ။

ေဒးဆိုညီအစ္ကိုမ်ား အလွဴေတာ္မွတ္တမ္း (ဓမၼဒူတ-ကိုရီးယား)

ဓမၼဒူတ(ကိုရီးယား)စုေပါင္းမဟာဘံုကထိန္ပြဲေတာ္ က်င္းပမည္

ကိုဝိုင္း(မိုးညွင္း)
ေအာက္တိုဘာ ၉ ၊ ေဆာအူးလ္ျမိဳ႔။

ဓမၼဒူတဗုဒၶဘာသာအသင္း (ကိုရီးယား)( Dhammaduta Buddhist Association - Korea ) လုပ္ငန္းေကာ္မတီသည္ ကိုရီးယားႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ အတူ ၊ ၁၃၇၁ ခုႏွစ္ စုေပါင္းမဟာဘံုကထိန္ပြဲေတာ္ကို ေအာက္ပါ အစီအစဥ္အတိုင္း က်င္းပမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္ -

ရက္စြဲ-
၁၃၇၁ခု ႏွစ္ ၊ တန္ေဆာင္မုန္း လဆန္း ၁ ရက္ ၊ တနဂၤေႏြေန႔
( ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၁၈ ရက္ )
ေနရာ -
ဓမၼဒူတသိမ္ေတာ္ ခမ္းမ
အစီအစဥ္ –
- ၁၁း၁၅ သံဃာေတာ္မ်ားအား ေန႔ဆြမ္းဆက္ကပ္ျခင္း ။
- ၁၁း၅ဝ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ား ေန႔လည္စာ သံုးေဆာင္ျခင္း ။
- ၁၃း၁၅ ေခတၱအနားယူျခင္း ။
- ၁၃း၃ဝ အခမ္းအနား စတင္ျခင္း ။
- ၁၃း၃၅ ကထိန္သကၤန္း ႏွင့္တကြ အလွဴပစၥည္းမ်ားဆက္ကပ္လွဴဒါန္းျခင္း ၊ တရားနာယူျခင္း ၊ အလွဴေတာ္အစုစု ေရစက္ခ် အမွ်အတန္းေပးေဝျခင္း ။
- ၁၅းဝဝ အခမ္းအနားျပီးဆံုးျခင္း ။

နက္နဲတဲ့သက္ေရာက္မႈ

သင့္ေဘးနားမွာ သင္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ေကာင္မေလး႐ွိရင္ သင့္စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ထိခိုက္မႈေတြ မျဖစ္ရေလေအာင္ ဒီပံုျပင္ေလးကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။


ကၽြန္ေတာ္ ပန္းစည္း၊ သစ္သီးေတြ နဲ႔ စာအုပ္ေတြကို ယူၿပီး ေဆး႐ံုကို သြားခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေဆး႐ံုကို လာေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနပါၿပီ။

ေခါင္းငံု႔ၿပီးလမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ေတာင္ လူနာခန္းကို ေရာက္ေအာင္သြားႏိုင္ေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲလာေနတာပါ။

ကၽြန္ေတာ္အၿမဲလာေနတဲ့အတြက္ လူနာကုတင္ေပၚမွာလဲေနတဲ့လူနာက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အရမ္းအေရးႀကီးပါ။

တံခါးကို တေျဖးေျဖးဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူမ အိပ္ေနတယ္။ စာအုပ္ေတြ ပန္းစည္းေတြကို ထားလိုက္ၿပီးတယ္။ စာအုပ္က သူမအတြက္ အပ်င္းေျပေအာင္လို႔ပါ။ သူမဒီေဆး႐ံုကေန ဆင္းရအံုးမွာမဟုတ္ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ အခန္းအျပင္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဧည့္သည္နားေနတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ သူမႏိုးလာတာကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေနတဲ့လူေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေငးငိုင္ေနမိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမစဥ္းစားပဲ ေငးငိုင္မွသာကၽြန္ေတာ္ ေနာင္တေတြနဲ႔မခံစားေနရမွာ….

ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေကာင္မေလးတေယာက္ကၽြန္ေတာ္ေဘးမွာလာထိုင္တယ္…. ကၽြန္ေတာ္ သတိမထားမိဘူး… ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေငးေနခဲ့တယ္…. ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိထဲမွာ သူမေျခေထာက္က ဒဏ္ရာကို ျမင္သြားတယ္။ အလြန္ၾကည့္ရဆိုးတဲ့ ေရေႏြးပူေလာင္ထားတဲ့ဒဏ္ရာပါပဲ…..

သူမ ဒဏ္ရာကို မဖုန္းမကြယ္ပဲ လူျမင္သာေအာင္ ေဘာင္းဘီ ဒူးေလာက္နဲ႔ ဖိနပ္ကိုလဲ ဒဏ္ရာကို ဖုန္းေစတဲ့ ဖိနပ္မ်ိဳးမ၀တ္ထားဘူး

ကၽြန္ေတာ္ သူမေျခေထာက္ကိုၾကည့္ေနတာကို သူမသိေတာ့ `အရမ္းအံ့ၾသေနတာလား´ လို႔ေမးတယ္။

`ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသတာဒီဒဏ္ရာမဟုတ္ပါဘူး၊ သတၱိကိုအံ့ၾသတာ၊ သာမာန္မိန္းကေလးတေယာက္ဆိုရင္ ဒီလိုဒဏ္ရာနဲ႔ဆို ဖုန္းကြယ္ထားမွာေသခ်ာ္တယ္´

`ကၽြန္မအရင္က ဖုန္းထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုမဖုန္းေတာ့ဘူး။ ႀကိဳက္တဲ့ဖိနပ္ ႀကိဳက္တဲ့ ေဘာင္းဘီ၀တ္လို႔ရၿပီ´

``ဘာလို႔လဲ´´


`ကၽြန္မခ်စ္သူကဒီဒဏ္ရာကို လက္ခံတယ္။ သူေတာင္လက္ခံတယ္ ကၽြန္မဘာလို႔မလက္ခံရမွာလဲ´

အဲဒီဒဏ္ရာေလးက ၾကည့္ရတာေတာ္ေတာ္႐ုပ္ဆိုးပါတယ္ ….

သူမရဲ့စကားကို ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနမိတယ္…

မိန္းကေလးရဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ဘာမ်ားပတ္သက္ေနလဲ… အထူးသျဖင့္ ခ်စ္သူေကာင္ေလးေျပာလိုက္တဲ့ ေ၀ဖန္စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္…..?????

ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သူေကာင္မေလးေဆး႐ံုတက္တာ အစားမစားတဲ့ေရာဂါျဖစ္ေနတယ္။ အစားေတြမစားေတာ့ pressure ေတြက်တယ္၊ ႏွလံုးခုန္တာေတြ မမွန္ေတာ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္မေ႐ြးအသက္အႏ ၱရာယ္႐ွိႏိုင္လို႔ေဆး႐ံုတင္လိုက္ရတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ေရေႏြးေလာင္ဒဏ္ရာ႐ွိတဲ့ေကာင္မေလးေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္ရၿပီ။

ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူေဆး႐ံုတက္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ခဲ့မိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္က `ဒီ့ထက္နည္းနည္းပိန္ရင္ေကာင္းမွာပဲ´ လို႔ေျပာခဲ့မိတယ္။

လူဆိုတဲ့ သဘာ၀အေလ်ာက္ကၽြန္ေတာ္ ေလာဘႀကီးမိတယ္။ ၿပီးျပည့္စံုတာကို လိုလားခဲ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲ model girl ေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီးေျပာေလ့႐ွိတယ္။

သူ႔ရဲ့မိသားစုထဲမွာပိန္တာမ႐ွိတဲ့အေၾကာင္းအၿမဲေျပာခဲ့တယ္။ သူအရမ္းမ၀ပါဘူး။ ကိုယ္အေလးခ်ိန္နဲ႔ အရိပ္နဲ႔ ဆိုရင္ ႐ွိသင့္တဲ့ အေလးခ်ိန္မွာ႐ွိေနတယ္။ ၀တယ္ေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့ ျပည့္ျပည့္ေလးေပါ့။

ဒါလဲကၽြန္ေတာ္ မေက်နပ္ပါဘူး သူမ အားကစားမလုပ္ဘူးဆိုၿပီး ႀကိဳးခုန္ဖို႔ႀကိဳး၀ယ္ေပးခဲ့တယ္…. သူမ မခုန္ခ်င္ခဲ့ဘူး ကၽြန္ေတာ္က ` ဒီကမာၻမွာ ဆင္ပဲ ႀကိဳးမခုန္တတ္တာ´ ဆိုၿပီး သူမကို ေလာင္ရယ္ခဲ့တယ္။

ရက္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ကမွန္းမသိ သူမ ပိန္ပိန္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ၿပီး ၀မ္းသာလာတယ္…. လုပ္မယ္ဆိုရင္ မျဖစ္ႏိုင္တာမ႐ွိပါဘူး လို႔ေျပာခဲ့ေသးတယ္……

ဒီလိုနဲ႔ ဒီကိစၥက ျဖစ္ပ်က္သြားတာက ခုထိမၿပီးေသးပါဘူး။ သူမ ခဏခဏမူးလဲခဲ့တယ္…. စားၿပီးရင္ ျပန္အန္ေစခဲ့တယ္။ အန္ရင္းကေန လူပံုလဲမေပါက္ေတာ့ဘူး….

အခု သူမအစာအိမ္ေတြေယာင္ေနတယ္။ အစာအိမ္အလုပ္ေကာင္းေကာင္းမလုပ္။ အစာလမ္းေၾကာင္းလဲ ေသြးေတြထြက္ေနတယ္……. အန္တာက အေလ့အထလိုျဖစ္ၿပီး အစားမစားလဲ အန္ေနတယ္…..

သူမအားမ႐ွိလို႔ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ေတာင္ သူမ မျဖစ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွန္းမသိဘူး။

သူမကေတာ့ သူပိန္သြားၿပီ ဆိုတာကို ပဲ ၀မ္းသာအားရေျပာေနတယ္…..

ကၽြန္ေတာ္အေတြးေတြကို ရပ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္လူနာခန္းထဲကို ျပန္၀င္လာခဲ့တယ္……သူမႏိုးေနၿပီ ေပ်ာ့ဖတ္ေနတဲ့ လက္ကေလးကို ကိုင္ၿပီး `ျမန္ျမန္က်န္းမာေအာင္လုပ္ အိမ္ျပန္မယ္ ပိန္ဖို႔မလိုေတာ့ဘူး….´´

`ဘယ္ရမလဲ ဒီမွာၾကည့္ အသားေတြပဲ ၀လြန္းတယ္´ ဆိုၿပီးေျပာေနတဲ့သူမကိုၾကည့္လိုက္တာ သြားေတြလဲ သြားပိုးေတြစားကုန္ၿပီ။ အၿမဲအန္ေတာ့ အစာအိမ္က အခ်ဥ္ရည္ေတြေၾကာင့္ သူမသြားေတြကို ပိုးစားေစခဲ့တယ္။

ဆရာ၀န္က သူမကို စိတ္ေရာဂါပါ ကုေပးရမယ္လို႔ေျပာတယ္… ဒီလို အစားမစားတဲ့လူနာေတြဟာ အ႐ိုးေပၚအရည္တင္ေနတာေတာင္ ၀လြန္းတယ္ပဲထင္ေနတယ္။

ဘာလို႔ဒီလိုေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ…. ကၽြန္ေတာ္ ေနာင္တရတယ္….

ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ့ သူ……… ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္…..

သူမဒီလို ေ၀ဒနာေတြခံစားေနရတာထက္ ကၽြန္ေတာ္ သူမဒီထက္၀ေနလဲ ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံပါတယ္…

ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ခဲ့တာ ပိန္လို႔ ၀လို႔မဟုတ္ပါဘူးး

ေရေႏြးေလာင္ဒဏ္ရာနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ့ခ်စ္သူက ဒဏ္ရာကို လက္ခံခဲ့လို႔ ေကာင္မေလး သူ႔ကိုယ္သူ လက္ခံႏိုင္ခဲ့တယ္….

ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူကို သူ႔ကိုယ္သူ မလက္ခံႏိုင္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္…

ကိုယ္ကို confident ႐ွိတယ္ဆိုတာလဲ တျခားသူရဲ့သက္ေရာက္မႈ႐ွိပါတယ္….

စကားတစ္ခြန္းနဲ႔လဲ မထင္မွတ္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈႀကီးကို ျဖစ္ေစပါတယ္….

ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုနဲ႔ သူမကို စားလာေအာင္ သူမကို ေကၽြးရင္း `အခုအရမ္းပိန္ေနၿပီ ဘာလို႔ ဆက္ပိန္ေနအုန္းမွာလဲ´´ လို႔ ေမးတယ္.

`` ဘာလို႔လဲဆို…ငါအရမ္းေၾကာက္တယ္.. ငါမပိန္ရင္ နင္ငါ့ကို မခ်စ္ေတာ့မွာကို….´´

ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေလးေတြ၀ဲေနတယ္…

ဒီေလာက္ နက္နဲတဲ့သက္ေရာက္မႈ႐ွိသြားရတာလဲ….

သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ တခုနဲ႔………

ကၽြန္ေတာ္ မသိခဲ့ပါလား

ခ်ဳိတကူးႏွင့္ ဂုဏ္ရည္တူသူမ်ား

မင္းဒင္
ေသာၾကာေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ 30 2009 14:14 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္


ဆရာေအာင္သင္း၏ "ခ်ဳိတကူးႏွင့္ ဂုဏ္ရည္မတူ" ကုိ က်ေနာ္ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝမွာ ဖတ္ခဲ့ရဖူးသည္။ ဆရာေအာင္သင္း၏ စာေပေဟာေျပာပြဲမ်ားတြင္လည္း ခ်ဳိတကူးကုိ ျပန္ေတြ႔ရျပန္သည္။ ေတြ႔ဖန္မ်ားေသာ္ ခ်ဳိတကူးကုိ က်ေနာ္ ရင္းႏွီးလာသည္။ အျပည့္အစုံ မဟုတ္သည့္တိုင္ မွတ္မိသမွ် ခ်ဳိတကူး၏ အေၾကာင္းကိုျဖင့္ ေရွးဦးစြာ ေဖာ္ျပလိုပါေသးသည္။

....

ခ်ဳိတကူးမွာ ေျမလတ္ၿမိဳ႕ေလး တၿမဳိ႕့မွ ၁၃ ႏွစ္ဝန္းက်င္အရြယ္ အိႏၵိယႏြယ္ဖြားေလး ျဖစ္ပါသည္။ ခ်ဳိတကူးသည္ ထိုၿမိဳ႕သား မဟုတ္ပါ။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္း ခ်ဳိတကူးတုိ႔ မိသားစု အိႏၵိယသုိ႔ ျပန္မည့္ သေဘာၤတစင္း ေျမလတ္ၿမိဳ႕ ဆိပ္ကမ္း၌ ကပ္ေနစဥ္ ခ်ဳိတကူး တုိ႔့ သားအဖ သံုးေယာက္ အစားအေသာက္ ဝယ္ရန္ ဆိပ္ကမ္းသုိ႔ အဆင္း၊ ႐ုတ္တရက္ ေလေၾကာင္းရန္ အခ်က္ေပး ဥၾသသံေၾကာင့္ သေဘၤာသည္ ကမ္းစပ္မွ အေရးေပၚ ထြက္ခြာသြားခဲ့ရာ ခ်ဳိတကူးတုိ႔ သားအဖ သံုးေယာက္မွာ မိသားစုႏွင္ ့ ကြဲလ်က္ က်န္ခဲ့ရရွာသည္ဟု ဆုိပါသည္။

မၾကာမီမွာပင္ ခ်ဳိတကူး၏ အေဖႏွင့္ အကုိမွာ ကာလဝမ္းေရာဂါေၾကာင့္ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင္႔ ဆံုးပါးကုန္ၾကရာ တၿမိဳ႕တရြာတြင္ တေကာင္ၾကြက္ တမ်က္ႏွာ က်န္ေနခဲ့ရွာေသာ ခ်ဳိတကူးမွာ တၿမိဳ႕လံုး ခိုင္းဖတ္ဘဝ ေရာက္ရရွာသည္။ တဝမ္းတခါးအတြက္ ေရခပ္၊ ထင္းခြဲမွအစ ေအာက္ေျခသိမ္း၊ အမႈိက္သိမ္း၊ လူတကာ မလုပ္ခ်င္သည့္ အလုပ္မ်ဳိးစုံျဖင့္ အသက္ဆက္ခဲ့ရသူ ျဖစ္ပါသည္။ လူတကာကုိ ေအာက္က်ဳိ႕ကာ ဘဝကို ျဖစ္သည့္ နည္းျဖင့္ ႐ုန္းကန္ေနရသည့္ မိ-မရွိ၊ ဖ-မရွိ၊ ေဆြမ်ဳိး ဉာတကာ နတၳိ။ ခ်ဳိတကူးကို တၿမိဳ႕လံုးက ဂ႐ုဏာ သက္ၾကသည္ဟု ဆုိ၏။ သုိ႔ေသာ္ ခ်ဳိတကူးကား သူ႔ဘဝကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပင္ ျဖတ္ေက်ာ္ေနခဲ့သည္ ဆို၏။

အႏွီ ခ်ဳိတကူးသည္ တေန႔ေသာအခါ ဒါ႐ုိက္တာ ဦးသုခ ႐ိုက္ကူးေသာ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးၾကီး ေမသစ္ ပါဝင္သည့္ ဂုဏ္ရည္မတူ အမည္ရွိ အလြမ္းဇာတ္ ဘုိင္စကုပ္ကုိ ၾကည့္ေနစဥ္ ေမသစ္ၾကီး၏ ပုိင္ႏုိင္လွေသာ သ႐ုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ ရွဳိက္ၾကီးတငင္ ငိုသည္ဟု ဆုိပါသည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ံုအျပင္ ေရာက္သည့္တုိင္ ေမသစ္ကို သနားမဆံုးႏုိင္ တဖြဖြ ျဖစ္ရသည္ ဆုိ၏။

တၿမိဳ႕လံုးက ဝိုင္းသနားၾကေသာ ဒုကၡသည္အစစ္ ခ်ဳိတကူးသည္ ဘိုင္စကုပ္ထဲက ဒုကၡသည္အတု ေမသစ္ကုိ ၾကည့္ကာ သနားခဲ့ေလေသာေၾကာင့္ ဆရာေအာင္သင္းသည္ သူ႔ဇာတ္အဆံုးတြင္ လူတုိ႔၏ သေဘာသည္ အစစ္ထက္ အတုကို ပုိမိုျမတ္ႏိုးတတ္ေၾကာင္း ေကာက္ခ်က္ျဖင့္ နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ့ပါသည္။

....

ေရးဖြဲ႔မႈပင္ သဘာဝက်န ပိုင္ႏုိင္ေလသေလာ၊ က်ေနာ္ပင္လွ်င္ ခံစားတတ္သူေပေလာ မေဝခြဲႏုိင္လင့္ကစား ခ်ဳိတကူး၏ ဇာတ္လမ္းသည္ က်ေနာ့္စိတ္အစဥ္တြင္ အဆံုးမသတ္ႏုိင္ေသးေခ်။ သေဘာၤၾကီး ကမ္းက ခြာသြား႐ံုမွ်ျဖင့္ ခ်ဳိတကူးသည္ ဘဝကုိ စံုးစံုးျမဳပ္ခံလုိက္ေလသေလာ၊ ေအာင္လံၿမိဳ႕တြင္ပင္ အရြယ္ေရာက္ကာ အိမ္ေထာင္ရက္သား က်သြားေလသေလာ၊ ခ်ဳိတကူး၏ သားစဥ္ေျမးဆက္တုိ႔သည္ ေအာင္လံၿမိဳ႕တြင္ ယခုတုိင္ ရွိေနေသးသေလာ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ မဟာဇနကၠထံုး ႏွလံုးမူလ်က္၊ ရရာအလုပ္ကုိ လုပ္ကိုင္လ်က္ ေငြေၾကးစုေဆာင္းကာ လံုေလာက္သည့္တေန႔တြင္ မိသားစုရွိရာ အိႏၵိယျပည္ၾကီးသုိ႔ တမူး၊ မိုးေရးလမ္းမွ ျဖတ္သန္းျပန္သြားႏိုင္ခဲ့ေလသေလာ။

ခ်ဳိတကူးသာ သက္ရွိထင္ရွား ရွိဦးမည္ဆုိပါက ယခုအခ်ိန္တြင္ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ဝန္းက်င္ ျဖစ္ေပေရာ့မည္။ ခ်ဳိတကူးသည္ ေျမလတ္ၿမိဳ႕ကေလးတြင္ပင္ ေအာင္ျမင္ထြန္းေပါက္ေသာ ဘဝကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့သည္ဆိုပါက ေျမလတ္ၿမိဳ႕သားတုိ႔ကလည္း ႏိုင္ငံေက်ာ္ ခ်ဳိတကူး၏ ဇာတ္လမ္း ေနာက္ဆက္တြဲကုိ စကားလက္ဆင့္ ကမ္းၾကေပလိမ့္မည္။ ထုိသုိ႔ေသာ အသံကိုလည္း ဆက္လက္ၾကားရျခင္း မရွိေခ်။

သို႔တည္းမဟုတ္ ခ်ဳိတကူးသည္ တမူး-မိုးေရးမွတဆင့္ ျပည္ေတာ္ဝင္၍ အိႏၵိယတုိက္ၾကီး၏ တေနရာတြင္ ေအာင္ျမင္ေသာ ဘဝတခုကို ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့ပါကလည္း ျမန္မာျပည္ အထက္တန္း ေက်ာင္းသံုးျမန္မာစာ စာအုပ္တြင္ ေရးဖြဲ႔ထားခဲ့သည္အထိ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေလေသာ သူ႔ဘဝ၏ အခန္းဆက္ကုိ၊ သူသည္လည္းေကာင္း သူ႔အနီးဝန္းက်င္မွ သူတို႔သည္ေကာင္း စာတေစာင္ ေပတဖြဲ႔ ေရးျပေပလိမ့္မည္။

ယခုမူ ခ်ဳိတကူးႏွင့္ ပတ္သက္၍ သတင္းေနာက္ထပ္ အစအန မရသည္ကုိ ေထာက္႐ႈပါက ဇာတ္လမ္းတြင္ အစပိုင္းက ေရးဖြဲ႔ခဲ့သကဲ့သုိ႔ ခ်ဳိတကူးသည္ သာမန္ဒုကၡသည္တဦးအျဖစ္ ဘဝကို အဆံုးသတ္သြားဟန္ ရွိေလသည္။ ေမသစ္၏ ဂုဏ္ရည္မတူကုိ ၾကည့္၍ ငိုသည့့္နည္းတူ ေရႊဘ၊ တင္ညႊန္႔တို႔၏ ဘိုင္စကုတ္မ်ားကုိ ၾကည့္ကာ လက္သီးထိုးခန္းမ်ားကို အားက်ေနခဲ့ေပလိမ့္မည္။ သာေဂါင္၊ သာဆန္း၊ ေအးကုိ တုိ႔၏ ဟာသကားမ်ားကုိ ၾကည့္ကာ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊြင္ေနခဲ့သည္ဟုပင္ ေတြးစရာ ရွိေပေတာ့သည္။

ခ်ဳိတကူး တေယာက္ ဘုိင္စကုပ္ ၾကည့္လုိက္၊ ငိုလိုက္ရီလုိက္၊ အားတက္လိုက္၊ စိတ္ဓာတ္က်လိုက္ပံုစံႏွင့္ ဘဝကို ျဖတ္ေက်ာ္ေနသည္ ဆိုလွ်င္ေတာ႔ ခ်ဳိတကူးကား အတုကို ျမတ္ႏိုးရင္း ငိုလိုက္ရီလုိက္ႏွင့္ပင္ ဘဝကို အဆံုးသတ္သြားသူ ေပတကား။

ဤေနရာသုိ႔ အေတြးစ ေရာက္ေသာအခါ က်ေနာ္သည္ ခ်ဳိတကူးျဖစ္ေနသည္ကုိ အလန္႔တၾကား ေတြ႔ရွိရေလသည္။ က်ေနာ္သည္ ေဆြမရွိ၊ မ်ဳိးမရွိ ဖူးခက္ၿမိဳ႕သုိ႔ အိတ္တလံုးဆြဲကာ တေကာင္ၾကြက္ တမ်က္ႏွာ ေရာက္ခဲ့သူတည္း။ ထမင္းတလုပ္အတြက္ ေရခပ္၊ ထင္းခြဲ၊ ေတာက္တိုမယ္ရအလုပ္မ်ဳိး မလုပ္ရသည့္တုိင္ က်ေနာ္႔ဘဝ မ်က္ႏွာငယ္ရေသာ အေျခအေနတြင္ ခ်ဳိတကူးသည္ က်ေနာ့္ထက္ မသာေခ်။ ေျမလတ္ၿမိဳ႕ေလးႏွင့္ ဖူးခက္၊ ကြာမည္။ မ်က္ႏွာငယ္ရ၊ တေၾကာင့္ၾကၾက ဘဝကား ထပ္တူပင္။

ေရာက္စကေသာ္ ဆိပ္ကမ္းမွ သေဘၤာဥၾသသံေၾကာင့္ ခြာေလသည္တြင္ ခ်ဳိတကူးတုိ႔သားအဖ ေျမလတ္ၿမိဳ႕ကေလးတြင္ ေယာင္နန က်န္ခဲ႔သည္ ခံစားမႈႏွင့္ တူတန္ေကာင္း၏။ တျဖည္းျဖည္း လမွ ႏွစ္သို႔တုိင္ေသာ္ ….. က်ေနာ္သည္ ကြတ္တီယိုေလးႏွင့္ ရင္းႏွီးၿပီ။ စူပါမားကက္တကာ၊ ကုန္တုိက္အႏွံ႔မွာ ေစ်းဝယ္ရင္း စိတ္ေျဖသည္။ ကြန္ျပဴတာတလံုးႏွင့္ စာတိုေပစေလးေတြ ေရးသည္။ ပါေတာင္၊ ကမလာ၊ ကရြန္ကတ ကမ္းေျခအလွေတြမွာ ယစ္မူးသည္။

ဖူးခက္ၿမိဳ႕့မွာေနရင္း အင္တာနက္မွလည္းေကာင္း၊ ေရဒီယုိမွလည္းေကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ၾကီး အျဖစ္သနစ္စံုကို က်ေနာ္ နားေထာင္ၿမဲျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခ်ာင္းေျမာင္း႐ိုက္ႏွက္ခံရသည္ကို ၾကားေသာ္ က်ေနာ့္ အမ်ဳိးအတြက္ ရွက္သည္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ အေလာင္းတို႔ပင္ ေျမမျမႇဳပ္ႏုိင္ေသာ အျဖစ္တုိ႔ေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်ရေလာက္ေအာင္ ဝမ္းနည္းသည္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားတက္ၾကြသူမ်ားကုိ ဥပေဒလက္လြတ္ မတရား ေထာင္ခ်မႈမ်ား၊ နယ္ေဝးေထာင္မ်ားသုိ႔ ပုိ႔႐ံုမက မိသားစုႏွင့္ပင္ ေတြ႔ခြင့္မေပးသည္အထိ ရက္စက္ယုတ္မာမႈမ်ားကို ၾကားရသိရသည့္အခါ ဝမ္းနည္းပက္လက္ ေဒါသထြက္ကာ ေပါက္ကြဲရသည္။ ဘန္ကီမြန္းကိုလည္း အားကိုးတၾကီး ေမွ်ာ္လင့္၏။ ဂမ္ဘာရီကိုလည္း တိတ္တခိုး မွီခုိသည္။ အေမရိကန္၊ အာဆီယံ၊ ဥေရာပသမဂၢတုိ႔ကိုလည္း ထိုနည္းႏွင္ႏွင္။ ႐ိုဟင္ဂ်ာသတင္းေၾကာင့္ အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ရသည္။ အုိဘားမား သတင္းေၾကာင့္ အားတက္သည္။ က်ေနာ္သည္ ခ်ဳိတကူးႏွင့္ ဘာထူးပါသနည္း။

တျဖည္းျဖည္း ဖူးခက္ၿမိဳ႕အႏွံ႔မွ ေရြ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္လာသည့္အခါ အခ်ဳိ႕မွာ ခဏတျဖဳတ္ ဟူ၍သာ လာလိုက္ၾကသည္မွာ အႏွစ္ ၂၀ ဝန္းက်င္ပင္ ရွိခဲ့ၾကၿပီ။ ရဲမ်ားႏွင့္ဆံုေသာ္ ေျပရာေျပေၾကာင္း လာဘတ္ထိုး၊ လာဘ္ထိုး ညိႇၾကသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္မူ မေတြ႔ေအာင္ ေရွာင္ၾကတိမ္းၾက၊ ဂ်က္ဆီဂ်ိန္းၾကသည္။ ဘဝတဝမ္းတခါး ေငြစတခ်ဳိ႕ စုမိေလျငား ႐ုန္းၾကကုန္ၾကသည္။ ခ်မ္း … ဘီယာေလးႏွင့္ ေမြ႔သည္။ ခ႐ုန္ထစ္ စီးကရက္ကို ေမြ႔သည္။ ထုိင္းအစားအစာ ခပ္စပ္စပ္ကုိ ခံုမင္ေနတတ္ၿပီ။ တခါတခါ အၾကာၾကီး သတိေမ့ေမ်ာေနရာမွ သတိျပန္လည္လာေသာ လူမမာလုိ ျမန္မာျပည္သတင္း ဘာထူးေသးလဲ .. ႏႈတ္ခြန္းဟဟ ေမးတတ္ၾကသည္။ အသက္ကိုပင္ ရဲရဲဟ မရႉဝံ့ၾကေသာ္ျငား ဆက္၍ဆက္ခါ ေပ်ာ္ကာေနၿမဲျဖစ္၏။ ျမန္မာျပည္ၾကီးသာေၾကာင္းကုိၾကားလွ်င္ လြမ္းေမာ၍၊ ခ်ာေၾကာင္းကိုၾကားလွ်င္ အမ်က္ထြက္သည္။ ေနာင္ေသာ္ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ အေပ်ာ္မပ်က္ၾကျပန္။ ခ်ဳိတကူး ပံုႏွယ္ သာတည္း။

ထိုမူတဝ အဂၤလန္၊ အေမရိကန္ႏွင္႔ ဥေရာပႏုိင္ငံ အႏွံ႔အျပားသုိ႔ ေရာက္ရွိေနၾကေလကုန္ေသာ ျမန္မာျပည္ဖြားတို႔လည္း က်ေနာ္ လက္လွမ္းမီသမွ်၊ ၾကားသိသမွ် ဤနည္းႏွင္ႏွင္သာတည္း။

ဒုကၡသည္ ခ်ဳိတကူးသည္ ဒုကၡေတာထဲမွာေန၍ အတုကုိ ျမတ္ႏိုး ငိုေၾကြးေနသူ။ ဒုကၡႏြံကုိ ေမ့ေလ်ာ့ေနသူ။ က်ေနာ္တို႔ကား ခ်ဳိတကူး၏ ေျခရာကုိ နင္းသူမ်ား ျဖစ္ၾက၏။

အတုေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ အစစ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ငိုကာ ရယ္ကာမွ်ျဖင့္ေတာ့ ေအာင္ပြဲသုိ႔ ခ်ီႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။ ငိုျခင္း၊ ရယ္ျခင္း၊ ပူေဆြးျခင္း၊ ၿပံဳးျခင္း၊ မဲ့ျခင္း၊ အားငယ္ျခင္း၊ တက္ၾကြျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ဝမ္းနည္းျခင္းကား သဘာဝတရားမွ်သာျဖစ္၍ ထူးဆန္းလွသည္ မဟုတ္ေခ်။ ေလာကတံထြာ ဓမၼတာျဖစ္၍ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကုိ မေဆာင္ၾကဥ္းေခ်။

ထိုသည္ လမ္းဆံုး မဟုတ္တန္ေခ်။ ခ်ဳိတကူးကုိ က်ေနာ္ ေျခရာခံသည့္နည္းတူ ေနာင္လာလတၱံေသာ က်ေနာ္တို႔ မ်ဳိးဆက္တုိ႔သည္ က်ေနာ့္တို႔ကို ေျခရာခံၾကေပလိမ့္မည္၊ ထုိနံေရာအခါတြင္ က်ေနာ္တို႔သည္ ခ်ဳိတကူးႏွင့္ ဂုဏ္ရည္တူသူ စာရင္းတြင္ အပါအ၀င္ ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။

စတုတၱတန္း ဖတ္စာပါ သားတေယာက္ကိုသာ ျမင္သည္ဟူေသာ ပံုျပင္ကိုပါ ဆင္ျခင္ကာ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕စရာပင္။ ပံုျပင္အက်ဥ္းကိုမူ ေအာက္ပါအတုိင္း ဖတ္႐ႈေစလိုပါသည္။

ဇရပ္အုိတခုေပၚတြင္ အဘုိးအိုတဦး ထိုင္လ်က္နားေနသည္။ မလွမ္းမကမ္းရွိ ေရတြင္းတခုတြင္ မိန္းမၾကီး သံုးဦး ေရအိုးကိုယ္စီျဖင့္ ေရငင္လ်က္ရွိၾကစဥ္ ပထမ မိန္းမၾကီးက သူ၏ သားသည္ သီခ်င္းဆိုရာ၌ အသံ အလြန္ေကာင္းသူဟု ဆုိ၏။ ဒုတိယ မိန္းမၾကီးကမူ သူ၏ သားသည္ အေျပးအလြန္သန္သည္ဟု ဆိုျပန္သည္။ တတိယ မိန္းမၾကီးကမူ သားျဖစ္သူအေၾကာင္း တခြန္းမွ် မဟေခ်။

ထုိစဥ္ ကေလးငယ္သံုးဦးသည္ ေရတြင္းရွိရာသုိ႔ လာေနၾက၏။ တဦးေသာ ကေလးမွာ အလြန္ သာယာေသာ ေတးသီခ်င္း တပုဒ္ကုိ သီဆုိရင္း လာေန၏။ အျခားကေလး တဦးမွာမူ သံေဂြတခုကုိ လွိမ့္လ်က္ အေျပးလာေန၏။ ထိုကေလး ႏွစ္ဦးစလံုးမွာ ေရတြင္းဘက္သုိ႔လွည့္၍ပင္ မၾကည့္ေခ်။ ေနာက္ဆံုး ခပ္မွန္မွန္ ေလွ်ာက္လာေနေသာ ကေလးငယ္မွာ ေရတြင္းရွိရာသုိ႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ ေရာက္လာကာ တတိယ မိန္းမၾကီး၏ ေရအိုးကို ထမ္းလ်က္ ထြက္ခြာသြားေလသည္။

ထုိအခါ ပထမႏွင့္ ဒုတိယ မိန္းမၾကီးတုိ႔က ဇရပ္ေပၚရွိ အဘုိးအုိအား မိမိတို႔၏ သားမ်ားကုိ ျမင္လုိက္ပါသေလာ ဟု ေမး၏။ ဤတြင္အဘိုးအုိက " ကၽြႏ္ုပ္ သားတေယာက္ကိုသာ ျမင္ပါသည္" ဟု ဆိုသည္။

သည္လိုပံုႏွင့္ မုိးၾကီးခ်ဳပ္ေပေရာ့မည္။

ျပည္ပသုိ႔ ေရာက္ေနၾကေသာ ျမန္မာအားလံုးကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္ အဘိုးအုိတေယာက္သာ ရွိပါမူ ....." ျမန္မာျပည္သားမ်ားကုိ ျမင္မိပါသေလာ" ေမးသူရွိသည္ ဟူျငားအံ့။ " ကၽြႏ္ုပ္ ခ်ဳိတကူးတုိ႔ကိုသာ ျမင္သည္" ဟု ဆိုမည္ ထင္၏။ ကမၻာ့အတန္းအစား ဝိဉာဥ္မ်ားတြင္ ပံုပန္းခ်ီေရးျခင္းငွာ စာရင္းမဝင္ေသာ ခ်ဳိတကူးပံုတူ စာရင္းတြင္ က်ေနာ္သည္လည္း အပါအဝင္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။

မေလးရွားအစိုးရက ဗုဒၶသာသနာေျမလွန္သုတ္သင္ေန

မေလးရွားအစိုးရကဦးစီး၍ ဗုဒၶသာသနာေျမလွန္သုတ္သင္ေနပံုကို ျမန္မာမိတ္ေဆြမ်ား ရႈစားႏိုင္ေတာ္မူၾကပါရန္ တင္ျပလိုက္ပါသည္ ။
ေဟာဒီမွာဗ်ိဳ႕

ကိုရီးယားႏွစ္ကူးပိတ္ရက္တြင္ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းမ်ားဖြင့္မည္ ။

အိဂ်ဴးအိုပါး
၂၀၀၉ ၊ ဇန္နဝါရီ ၂၁ ။ အင္ေခ်ာန္း ။

ကိုရီးယားႏွစ္ကူးပိတ္ရက္တြင္ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းမ်ားဖြင့္မည္ ။
ဓမၼဒူတ(ကိုရီးယား) အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕၏ စီစဥ္ ၾကီးၾကပ္မႈျဖင့္ ၊ ကိုရီးယားႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ အလုပ္သမား မ်ား အတြက္ ၊ ၄၃၄၂-ခုႏွစ္ ကိုရီးယားႏွစ္သစ္ကူးပိတ္ရက္ အတြင္း ၊ ကြန္ျပဴတာ သင္တန္းမ်ားကို ဖြင့္လွစ္သြားမည္ ျဖစ္ ေၾကာင္း သိရသည္ ။

ဖြင့္လွစ္မည့္ သင္တန္းမ်ားႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား-
- P.C မိတ္ဆက္ သင္တန္း ။
ပါဆင္နယ္ကြန္ျပဴတာ ေခၚ တစ္ကိုယ္ေရသံုးကြန္ျပဴတာမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ အသံုးျပဳတတ္ေစရန္ ၊ သတင္းႏွင့္ အခ်က္အလက္ စသည္တို႕ကို အင္တာနက္တြင္ ရွာေဖြရယူတတ္ေစရန္ ႏွင့္ အီးေမးလ္ လက္ခံျခင္း ေပးပို႕ျခင္းတို႕ကို က်ြမ္းက်င္စြာ ျပဳလုပ္တတ္ေစရန္ ။

- Weblog ဖန္တီးျခင္းသင္တန္း ။
မိမိတို႕၏ အေတြ႕အၾကံဳ ၊ ဗဟုသုတ ၊ အျဖစ္အပ်က္ ၊ သတင္းအခ်က္အလက္ ၊ အေတြးအေခၚအယူအဆ ၊ ခံစားခ်က္ ႏွင့္ အႏုပညာဖန္တီးမႈ စသည္တို႕ကို ဝက္ဘေလာ့မွတစ္ဆင့္ လူထုပရိတ္သတ္ထံ တင္ျပတတ္ ေစရန္ ။

သင္တန္းကာလႏွင့္အခ်ိန္-
-၂၀၀၉ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၅ ရက္ (တနဂၤေႏြ) ၊၂၆ ရက္(တနလၤာ) ႏွင့္ ၂၇ ရက္(အဂၤါ) ။ (၃-ရက္)။
- P.C မိတ္ဆက္ သင္တန္း ။ ေန႕စဥ္ မြန္းလြဲ ၃ နာရီမွ ၆ နာရီထိ ။
- Weblog ဖန္တီးျခင္းသင္တန္း ။ ေန႕စဥ္ ညေန ၇ နာရီမွ ည ၁၀နာရီထိ ။

ၾကိဳတင္ စာရင္းေပးသြင္းရန္-
- လိုအပ္ေသာ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ႏိုင္ရန္ ၊ သင္သန္းသားေလာင္းမ်ားသည္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၄ ရက္ (စေနေန႕) ညေန ၇ နာရီထက္ ေနာက္မက်ေစဘဲ ၊ လက္ကိုင္ဖုန္းနံပတ္ ၀၁၀-၂၃၃၁-၂၄၅၇ ထံျဖစ္ေစ ၊ အီးေမးလ္ wyne1969@gmail.com ထံျဖစ္ေစ မိမိတို႕ အဆင္သင့္ရာနည္းျဖင့္ စာရင္းေပးသြင္း ၾကရမည္ ဟုဆိုသည္ ။

သင္တန္းစရိတ္္အျဖစ္ -
- သင္တန္းေၾကးမရွိေသာ္လည္း သင္ေထာက္ကူပစၥည္း အခက္အခဲေၾကာင့္ ၊ သင္တန္းမ်ားကို PC Bang ေခၚ အင္တာနက္ ကေဖး တြင္ ျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ရာ ၊ အင္တာနက္ ကေဖးသံုးစြဲခ ကိုမူ သင္တန္းသားမ်ားက က်ခံၾကရမည္ဟု ဆိုပါသည္ ။

“ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ ”

Request for ID.
“ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ ”
ကိုရီးယားႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားခင္ဗ်ား ။
ဓမၼဒူတဗုဒၶဘာသာအသင္း(ကိုရီးယား) အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕သည္ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံတြင္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာ ထြန္းကားျပန္႕ပြါးေရးႏွင့္ ၊ ထိုသို႕သာသနာေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကေစရန္ လိုအပ္ခ်က္ တစ္ခု ျဖစ္သည့္ ျမန္မာပိုင္ သာသနာ့ အေဆာက္အဦး ေပၚထြန္းလာေရး အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ ၾကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္ကို အားလံုးသိရွိၾကျပီးျဖစ္မည္ဟု ယူဆပါသည္ ။
ထိုသို႕ေဆာင္ရြက္ၾကရာတြင္ ၊ တစ္ဦးေကာင္းတစ္ေယာက္ေကာင္း ေဆာင္ရြက္၍မရႏိုင္သလို ၊ သူဦးေဆာင္မလို ကိုယ္ဦးေဆာင္မလို လုပ္ေန၍လည္းမရ ၊ သူလည္းဦးေဆာင္ကိုယ္လည္းဦးေဆာင္ ဆရာတစ္ေထာင္ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ လုပ္ေန၍လည္းမရႏိုင္ေၾကာင္း ယံုၾကည္ၾကသည့္ အားေလ်ာ္စြာ ၊ ဓမၼဒူတဆရာေတာ္ ေဒါက္တာအရွင္ေဆကိႏၵအား ၾသဝါဒစရိယဆရာေတာ္ႏွင့္ ပဓါနနာယကဆရာေတာ္အျဖစ္ တင္ေျမာက္ကာ ၊ ဆရာေတာ္၏ ၾသဝါဒကို ခံယူလ်က္ ၊ မိမိတို႕လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားအား စတင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ပါသည္ ။
ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ားက ဓမၼဒူတ(ကိုရီးယား) လုပ္ငန္းတြင္ ပါဝင္လွဴဒါန္းၾကရန္ ကမ္းလွမ္း ေမးျမန္းမႈမ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ၊ မိမိတို႕ အဖြဲ႕အား ကိုရီးယားအစိုးရထံတြင္ တရားဝင္ မွတ္ပံုတင္ထားျခင္း မရွိေသးသည့္အတြက္ မိမိတို႕ လုပ္ငန္းမွာလည္း တရားမဝင္လုပ္ငန္းကဲ့သို႕ ျဖစ္ေနသျဖင့္ လုပ္ငန္းကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ေဆာင္ရြက္၍ မရႏိုင္ဘဲ ရွိေနခဲ့ပါသည္ ။
ယခုအခါ ၊ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ စီစဥ္ညႊန္ၾကားမႈ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္အဖြဲ႕၀င္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက စုေပါင္း တာ၀န္ယူမႈျဖင့္ ကိုရီးယားအစိုးရထံ မွတ္ပံုတင္ရန္ လိုအပ္ေသာေငြေရးေၾကးေရး ၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကိစၥႏွင့္ ရံုးလုပ္ငန္းအဝဝတို႕ကို စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ထားျပီးျဖစ္ပါသည္ ။
သို႕ရာတြင္္ အခက္အခဲတစ္ခုမွာ ၊ ဘာသာေရး သို႕မဟုတ္ ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႕အျဖစ္မွတ္ပံုတင္ႏိုင္ရန္ ကိုရီးယား ႏိုင္ငံအတြင္း တရားဝင္ ေနထိုင္သူ အဖြဲ႔ဝင္ အနည္းဆံုး ၁၀၀(တစ္ရာဦး) ရွိရမည္ျဖစ္ျပီး ၊ ၄င္းတို႕၏ ႏိုင္ငံသား သို႕မဟုတ္ ႏိုင္ငံျခားသား မွတ္ပံုတင္ကတ္ျပား အမွတ္ႏွင့္ ေနရပ္လိပ္စာ စသည္တို႕ကို ပူးတြဲပါဇယားျဖင့္ တင္ျပရမည့္အခ်က္ ျဖစ္ပါသည္ ။
အဆိုပါလိုအပ္ခ်က္အတြက္ လူၾကီးမင္းတို႕၏ ႏိုင္ငံျခားသားကတ္အမွတ္မ်ားႏွင့္တကြ ပူးတြဲပါဇယားကို ျဖည့္စြက္ေပးျခင္းျဖင့္ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသာ ျပန္႕ပြါးေရးလုပ္ငန္းတြင္ ပါဝင္ကူညီေပးပါရန္ ေလးစားစြာ ေမတၱာရပ္ခံ အပ္ပါ သည္ ။
လူၾကီးမင္းတို႕၏ ျဖည့္စြက္ေရးသားခ်က္မ်ားကို အျခားေသာကိစၥရပ္မ်ားတြင္ သံုးစြဲမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ႏွင့္ မလိုလားအပ္ေသာ ျပႆနာမ်ားမျဖစ္ေပၚေရးအတြက္ လံုျခံဳစြာ ထိမ္းသိမ္းထားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဓမၼဒူတ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္အဖြဲ႕က လံုးဝ တာ၀န္ ယူပါသည္ ။
လူၾကီးမင္းတို႕၏ ပူးေပါင္းပါဝင္ကူညီမႈအတြက္ စံနစ္တက် ေမာ္ကြန္းတင္ထားရွိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ႏွင့္ ေက်းဇူး အထူးတင္ရွိ ေၾကာင္းကိုလည္း အေလးအနက္ ေဖၚျပအပ္ပါသည္ ။
ဗုဒၶသာသနံ စိရံ တိ႒တု ။






အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္အဖြဲ႕
ဓမၼဒူတဗုဒၶဘာသာအသင္း(ကိုရီးယား)
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၊ ဇန္နဝါရီလ ၁၈ ရက္ ။

ကိုရီးယားႏွစ္ကူးအလွဴဖိတ္ၾကားလႊာ

New Year donation
ဓမၼဒူတဗုဒၵဘာသာအသင္း(ကိုရီးယား)
ကိုရီးယားႏွစ္သစ္ကူးအလွဴေတာ္မ်ားဖိတ္ၾကားလႊာ
၂၀၀၉-ခုႏွစ္ ၊ ဇန္န၀ါရီလ ၁၃ ရက္ ၊ အင္ေခ်ာန္ျမိဳ႕ေတာ္ ။

ခရာစ္ႏွစ္-၂၀၀၉ခုႏွစ္ဇန္န၀ါရီလ,၂၆, ရက္ (ျမန္မာရက္ ၁၃၇၀ျပည့္ႏွစ္ တပို႕တြဲလဆန္း ၁ ရက္) ေန႕တြင္က်ေရာက္သည့္ ကိုရီးယားႏွစ္- ၄၃၄၂ခုႏွစ္ ႏွစ္သစ္ကူးအခါသမယတြင္ ၊ ကိုရီးယားႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားက ၊ ဓမၼဒူတစင္တာ(ကိုရီးယား) တြင္ ေအာက္ပါအစီအစဥ္မ်ားအတိုင္း၊ အာဟာရဒါန လွဴဒါန္းၾကမည္ျဖစ္ရာ ၊ ၾကြေရာက္ သံုးေဆာင္ေတာ္မူၾကျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ေတာ္ ယူေတာ္မူၾကပါရန္ ေလးစားစြာ ဖိတ္မႏၱကျပဳအပ္ပါသည္ -
၂၀၀၉-ခုႏွစ္ဇန္န၀ါရီလ၂၅ ရက္(တနဂၤေႏြေန႕)
မြန္အသင္း(ကိုရီးယား) ။
ဒန္ေပါက္ထမင္း
*****
၂၀၀၉-ခုႏွစ္ ၊ ဇန္န၀ါရီလ ၂၆ ရက္ (တနလၤာေန႕)
ႏွစ္ဖက္ေသာ မိဘမ်ားအမွဴးထား၍ ကိုဧရာေမာ္ဦး ၊ မခိုင္ေ၀ေအာင္ႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ား။
ျမန္မာထမင္းဟင္း
*****
၂၀၀၉-ခုႏွစ္ ၊ ဇန္န၀ါရီလ ၂၇ ရက္ (အဂၤါေန႕)
မိဘမ်ား အမွဴးထား၍ ကိုဟိန္းထက္ေအာင္။
အထူးဒန္ေပါက္ထမင္္း
*****


ဗုဒၵသာသနံ စိရံတိ႒တု ။


အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၊ ဇန္န၀ါရီလ ၁၃ ရက္ ။

၆၁-ႏွစ္ေျမာက္ လြတ္လပ္ေရးေန႕ဆုေတာင္း

Dhammaduta Buddhist Association in Korea.
ဓမၼဒူတဗုဒၶဘာသာအသင္း(ကိုရီးယား)
အင္ေခ်ာန္းမဟာျမိဳ႕ေတာ္
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၊ ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ ။
“ ၆၁-ႏွစ္ေျမာက္ လြတ္လပ္ေရးေန႕ဆုေတာင္း”
ယေန႕ ၂၀၀၉-ခုႏွစ္ ၊ ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ (၁၃၇၀ ျပည့္ႏွစ္ ၊ ျပာသိုလဆန္း ၉ ရက္) ေန႕တြင္္ က်ေရာက္သည့္ ၊ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၏ ၆၁-ႏွစ္ေျမာက္ လြတ္လပ္ေရးေန႕ အခါသမယတြင္ ၊ ႏိုင္ငံတကာသို႕ ေရာက္ရွိေနၾကကုန္ေသာ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားအေပါင္းတို႕သည္ ခ်မ္းေျမ႕သာယာမႈ၏ အေျခခံတရား ျဖစ္သည့္ ၊ ေမတၱာ ၊ ကရုဏာ ၊ မုဒိတာ ၊ ဥေပကၡာတည္းဟူေသာ ျဗဟၼာစိုရ္တရားမ်ား ၊ အမွတ္ရပြါးမ်ားႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဓမၼဒူတဗုဒၶဘာသာအသင္း(ကိုရီးယား)က ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား ေတာင္းလိုက္ပါသည္ ။

- သတၱ၀ါ မွန္သ၍ တရားေတြ႕ ၊ ခ်မ္းေျမ႕သာယာ ရွိပါေစ ။


အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕
ဓမၼဒူတဗုဒၶဘာသာအသင္း(ကိုရီးယား)
-၂၀၀၉-ခုႏွစ္ ၊ ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ ။
- အင္ေခ်ာန္းမဟာျမိဳ႕ေတာ္ ။
ကိုရီးယားျပည္သူ႕သမၼတႏိုင္ငံ ။